Salento, Medellin & Cartagena

Na een heerlijk kort ritje met de bus en een redelijk heftige politiecontrole onderweg (waarschijnlijk verbouwen ze hier nog wat andere dingen in de jungle tussen de koffieplantages) kwamen we 's avonds aan in het kleine Salento. De volgende dag meteen vroeg op om naar de koffieplantages te gaan: een uurtje wandelen maar wel een hele mooie route. We werden verwelkomd door de enige echte 'Don Elias', een soort Colombiaanse gangster-cowboy van 80 en baas van de plantage die wij bezochten. Het is voor ons sowieso al redelijk moeilijk om het Spaans in Colombia te verstaan omdat ze hier echt een dik accent hebben. Dat onze Elias al z'n voortanden miste maakte het er allemaal niet heel veel duidelijker op. Na even gewacht te hebben leidde zijn zoon ons rond over de plantage en legde alles uit over de verschillende soorten koffieplanten en hoe de koffieboon groeit. Er komt nog best een hoop kijken bij zo'n senseo-pad! Na afloop kregen we koffie van vers gebrande koffie-bonen, echt top:) 

Omdat we maar 1 volle dag in Salento zouden zijn moesten we diezelfde dag de andere highlight van Salento doen, Valle de Cocora. Omdat de hike hier wel een goede 5 uur zou duren en we niet echt alleen in het donker in het natuurgebied achter wilden blijven was het nog redelijk haasten. We waren iets te lang bij Elias en zijn zoon blijven hangen en moesten daardoor flink doorlopen op de terugweg. Op het dorpsplein namen we een jeep die ons naar de vallei bracht. De wandeling was heel mooi en bracht ons bij een soort park vol met allerlei verschillende soorten kolibries. Het tweede deel van de tocht was redelijk hels, we waren helemaal fout gelopen en moesten echt een enorme berg op. Gelukkig kwamen we een Britse jongen en twee Duitse meisje tegen, dus daar zijn we de rest van de tijd mee meegelopen. Aan het einde van de route kwamen we bij het punt waar het eigenlijk allemaal om draaide, de hele hoge, hele dunne palmbomen die alleen in dit gebied groeien. Het was inmiddels een beetje mistig geworden en dit gaf echt een heel tof effect aan de bomen. 

De volgende dag weer vroeg op om naar onze volgende bestemming, Medellin, te vertrekken. Lisa had keelontsteking en het busje was heel klein en vol, dus deze rit was niet echt een succes. Gelukkig was alles de volgende dag alweer wat beter en konden we de stad in. Die avond zou Atletico Nacional, een van de voetbalclubs van Medellin, spelen en we wilden hier heel graag heen. Nadat we 's ochtends kaartjes hadden gekocht voor de wedstrijd struinden we de rest van de middag de stad nog een beetje door. 'S avonds was het dan zo ver! De metro was al helemaal afgeladen en bij het stadion was het ook redelijk chaotisch. Maar wat een sfeer in het stadion! Daar kunnen ze in het Kasteel nog een puntje aan zuigen. We zaten precies in het hooligan vak, wat echt geweldig was. En nog gewonnen ook:)

De volgende dag besloten we naar een stadje in de buurt te gaan, Guatapé. Hier ligt een enorme rots die je met heel veel trappen kan beklimmen, met een prachtig uitzicht aan het einde over de omliggende meren. Het dorpje zelf was verder niet heel boeiend, maar had wel een paar hele mooie gekleurde straatjes en een heel lief dorpspleintje. Onze laatste dag in Medellin was het erg warm maar besloten we toch om er nog even een full-on citytour uit te knallen. We liepen de hele stad door en gingen naar het huis waar Pablo Escobar is doodgeschoten. De drugsbaas en 'King of Cocaine' stond in de jaren '80 eigenlijk gewoon aan het hoofd van heel Colombia. De regering wist zich geen raad met hem, vooral omdat het er in het kartel vaak redelijk bloederig aan toe ging. Uiteindelijk werd hij na een 'gevangenschap' in zijn zelfgebouwde gevangenis (zoveel invloed had hij dus zelfs nog nadat hij was opgepakt) en ontsnapping daaruit na een klopjacht door de Colombiaanse politie doodgeschoten. 

Het huis zelf stelde niet veel voor, maar er was wel veel graffiti en zelfs fotootjes en teksten als 'RIP PABLO' te zien. Hoewel de meerderheid van Colombia (en omliggende landen plus Amerika) Escobar vreesden, trad hij voor de arme bevolking van zijn stad op als een soort Robin Hood. Hij bouwde scholen en ziekenhuizen, en stak ontzettend veel geld in de lokale voetbalteams die hierdoor ook een stuk beter gingen presteren. Na ons Pablo avontuur was het 's avonds alweer tijd om de bus in te gaan. De volgende dag kwamen we dan EINDELIJK aan bij de Caribische kust, en wat was het warm!

We hadden een hostel midden in het oude centrum van Cartagena, en na even te zijn bijgekomen te zijn van de reis trokken we erop uit om deze intens mooie koloniale stad te bekijken. 'S avonds liepen we over de kade en langs de zee terug. De volgende dag was het tijd voor strand. Er scheen een heel mooi strand niet heel ver van de stad te zitten, Playa Blanca. Er gingen allerlei tourtjes richting daar, maar die waren redelijk duur. Als giertjes die we zijn dachten we 'dat moet vast goedkoper kunnen' en we besloten met de lokale bus te gaan. Uitzoeken waar de bus konden pakken (ze doen hier nog steeds niet aan bushaltes) en welke we dan precies moesten hebben was al een heel gedoe, maar uiteindelijk zaten we erin. Na een uurtje kwamen we aan in een dorpje, waar ons was gezegd dat we met een 'mototaxi' moesten. In veel landen hier hebben ze een soort tuktuks die getrokken worden door scootertjes, dus we gingen ervan uit dat ze dat bedoelden. Toen we de bus uitkwamen zagen we dat de betekenis van mototaxi wat letterlijker was: we moesten letterlijk achterop een motor gaan zitten. Best heftig en Lisa was een klein beetje bang (blote benen oe, als je dan valt...) maar alles ging natuurlijk gewoon goed. Na dit hele avontuur kwamen we aan op het strand en hadden een heerlijke dag op het strand. Het zand was mega wit en de zee heel blauw, echt een caribbean gevoel:). Na de hele heisa op de terugweg weer te hebben meegemaakt (en iets te vroeg te zijn uitgestapt waardoor we nog een uur terug moesten lopen naar ons hostel haha) sliepen we die nacht als roosjes. 

De volgende dag zouden we in de middag de bus naar Santa Marta nemen. 'S ochtend liepen we nog een beetje rond in de stad, maar omdat het zo warm was besloten we ook nog heel even naar het strandje in Cartagena te gaan zodat we even konden afkoelen in zee. 

Echt een topbegin van ons maandje in Colombia, benieuwd wat de rest van dit land ons zal gaan brengen:)

Don Elias

Gekkigheid op de brug

Gekke kolibrie

Koffieboon

Bakkie pleur

Grootste palmen ter wereld

Fluffy koe

Voetbalkaartjes!

Leukerd bij de voetbal

Atletico Nacional

Verde para siempre

La piedra del Peñol

Lekker trappetje

Mooiste uitzicht

Guatapé

Kleurrijk plaatje

RIP Pablo

Cartagena de Indias

Schattig huisje

Zonnige wandeling

Playa Blanca

Waar is Greenpeace?

Lezen in de zon

Strand van Cartagena

Pelikaan