De Sierras, Mendoza & Santiago

Na wat lichte stress op het busstation van Cordoba (onze bus kwam maar niet en kwam maar niet, niemand wist hoe het zat. Dat staat ook nergens aangegeven, dus het is maar een beetje hopen op het beste) zaten we uiteindelijk toch in de goede bus. Lekker kort weer dit keer, want aan het eind van de middag kwamen we al in San Luis aan, een stadje in het Las Sierras gebergte. Het liep er niet echt over van de restaurantjes, dus we besloten nog maar even snel boodschappen te doen in de supermarkt. In het kwartier dat we daar binnen waren ging het van een heldere hemel naar een 'einde van de wereld'-stortbui met hagelstenen groter dan knikkers. De Zuid-Amerikaanse rioleringen zijn volgens mij gewoon niet gebouwd op regen, want na 10 minuten waren alle straten alweer in een dikke modderstroom veranderd. We gingen natuurlijk niet ons enige goede paar schoenen laten verpesten (die lelijke hike-schoenen had ik nog wel aangehouden) en besloten op onze sokken terug te gaan. Weer wat beleefd jongens. 

De volgende dag besloten we naar een iets hogergelegen dorpje in de buurt te gaan, waar in de bergen een mooie waterval scheen te zitten. We waren iets te vroeg (of te laat, geen idee?) uitgestapt, dus het begin van onze route konden we niet helemaal vinden. Na een half uur gezocht te hebben waar de hike nou moest beginnen, zijn we - REBEL REBEL - maar over een 'no pasar, privado' hek gesprongen en zagen we eindelijk iets wat op een pad leek. De route was super mooi, het landschap is hier weer totaal anders dan bijvoorbeeld in Brazilië: veel droger en veel meer rotsen en kleine beekjes.  Na even bij de waterval gechilld te hebben werd het tijd voor de terugtocht, waarbij we heel veel heeeele grote gieren zagen (geen condors helaas haha). 

Omdat we zo veel willen zien en doen was het de volgende dag alweer tijd om door te gaan! De afstanden zijn gelukkig klein hier, dus de busritten waren totaal niet uitputtend. Zo kwamen we het eind van de middag aan in Mendoza, dé wijnstreek van Argentinië, en namen we een stadsbus naar Maipú een dorpje met overal wijnboeren, waar dus alle magic happent. We zaten hier echt in het leukste hostel ooit, met een heel lief mannetje en zijn geweldige moeder: een oud wijffie dat de hele dag alleen maar spaans brabbelt en een fanatieke voetbalfan is, ze zat de hele dag alleen maar wedstrijden en herhalingen te kijken. Het was een goede test voor ons Spaans, maar met handen en voeten kwamen we er wel uit en het lieve meneertje wilde ons met alles helpen. De volgende dag zou het zondag zijn en wilden we eigenlijk de wijntour doen, maar aangezien er op zondag aardig wat wineries dicht zouden zijn raadde ons mannetje ons aan om iets anders te gaan doen (we wilden natuurlijk wel de full on wine experience hehe). Mendoza ligt echt letterlijk aan de voet van het Andes-gebergte, dus we besloten te gaan raften! Het hostel belde die avond meteen een bedrijfje uit de omgeving om voor ons te reserveren, echt top. 

We moesten de volgende ochtend vroeg op (het lieve omaatje had ons al duidelijk gemaakt dat ze ons aan onze oren het bed uit zou sleuren als we niet 7 uur sharp aan het ontbijt zouden zitten haha) om naar het busje te gaan dat ons naar de rivier zou brengen. Na twee uurtjes zaten we redelijk hoog in de bergen, en vormden we een groepje met alle Engels-sprekenden  van die dag: een Amerikaan, een Argentijn (hij sprak natuurlijk ook spaans maar vond het Engelse groepje en leuker uitzien haha) en een jongen uit Wales. We zaten met z'n vijven in een raft, en godzijdank zijn we er allebei niet uitgevallen! (Dan kun je wel een zwemvest aanhebben, maar als je in zo'n stroom belandt en tegen een rots aan wordt geslingerd ben je ook niet echt blij haha). Na het raften hebben we nog de hele middag met de jongens aan de rivier gechilld, een topdag weer! 

De volgende dag was het dan eindelijk zo ver: de wijntour! We kregen gratis fietsen van het lieve hostel en begonnen bij wijnboer 1, de oudste van Mendoza, van een familie die 150 jaar geleden vanuit Italië is gekomen. We kregen een tour door de wijngaarden en langs het hele productie-proces, en om kwart voor 12 zaten we al lekker aan onze eerste tasting. We hadden de proefsessie tegelijk met een heel aardig ouder Italiaans stel, dat het proeven natuurlijk echt deed zoals het hoort: een slokje, even proeven, nog een klein slokje en de rest van het glas laten staan. Zo zijn wij natuurlijk niet opgevoed als Nederlanders (ZONDE!), dus na ons derde glas zaten we al iets wiebeliger op onze fietsjes. Drie wijnboeren verder proefden we de kwaliteit van de wijn wel iiiiiietsje minder goed en hadden we het hele 'ruik-draai je glas rond-laat de wijn goed door je mond gaan'-riedeltje achterwegen gelaten, maar hadden we het wel geweldig naar onze zin. 

Die avond moesten we - heel zuur - weer de nachtbus in, een helse dit keer omdat we 's nachts 2 uur bij de Chileense grens moesten wachten (die op bijna 4 km hoogte ligt). We kwamen redelijk gebroken aan in Santiago, maar het hostel was gelukkig echt top. Na een rustig avondje met de mensen daar was het de volgende dag tijd om de stad in te gaan! Weer heel veel gezien, veel mooie gebouwen en het National Museum van Chili, waar we veel leerden over de Chileense geschiedenis en president Allende. Aan het eind van de middag gingen we een stukje uit de stad, naar een oud kamp waar onder het Pinochet-regime duizenden mensen gevangen zijn genomen, zijn gemarteld en vermoord. Heel heftig allemaal, maar wel erg interessant en goed om ook gehoord en gezien te hebben (en pas 30/40 jaar geleden, pff). 'S avond gingen we uit met onze hostelvrienden, heel gezellig!:) De volgende dag wilden we er toch nog op uit (al voelden we ons niet top haha) en besloten we de berg van Santiago te beklimmen. Er was die dag (alweer, voor letterlijk de 7e keer dat we in Zuid-Amerika zijn) een religieuze feestdag, en blijkbaar is die berg dus gewijd aan de beschermheilige van de stad. De route naar boven was daardoor wel erg gezellig, hoewel de meeste mensen gewoon met het treintje gingen, en boven aan de berg waren allemaal kerkkoren aan het optreden. 'Het geloof' leeft hier echt nog heel erg, maar wel op een gezellige manier, heel leuk om te zien. Na nog een leuke avond in het hostel gingen we de dag erna alweer door, eindelijk weer naar de kust: Valparaiso!

Lies op de hike

Salto de la Moneda

Baasje op een steen

Ultieme picknick-plek

Drie tegelijk is altijd beter

Druivenranken everywhere

Laat dat fietsen maar aan de Nederlanders over

Uitzicht vanaf ons proef-terras

Een echte conaisseur

Bodega Di Tomasso

Presidentiële Paleis in Santiago

Op de top van Cerro Cristobal

Optocht in Santiago

Life-size kerststal

"Wall of Names" van slachtoffers

Carrero Muncipal

La Virgen Carmen

Mooi kleurtje op de kerk