Cambodja: Phnom Penh & Siem Reap

Na een half dagje in de bus kwamen we alweer aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We zouden maar heel kort hebben in dit land, en kwamen eigenlijk vooral om meer te leren over de vreselijke geschiedenis van de Cambodjanen onder het regime van Pol Pot. 

Cambodja is best een arm land en het contrast met Vietnam was redelijk groot: onze eerste indruk van Phnom Penh was dan ook niet top. Het is een vrij vieze stad, met heel veel auto's en afval op de weg. We besloten toch maar nog maar even snel de stad in te gaan en bezochten een tempel, die dan wel weer heel mooi was. Na een lekker hapje eten en een nachtje slapen begonnen we de volgende ochtend aan een heftige dag. We huurden een scootertje en reden richting Choeung Ek, beter bekend als de Killing Fields. Bij binnenkomst merkten we al meteen dat er een hele rare sfeer hing: je weet wat er allemaal is gebeurd op die plek, maar het staat vol met bomen en planten, het zonnetje schijnt en zelfs de vogeltjes fluiten. Heel tegenstrijdig. We huurden een audiotour (er mag uit respect voor de slachtoffers alleen gefluisterd worden en er zijn dus geen rondleidingen) en liepen over het terrein. Van dichtbij - en met de verhalen uit onze koptelefoons als achtergrond - zag het zonnige park er een stuk minder vredig uit: er staken botten uit de grond van de vele massagraven en er waren zelfs stukjes kleding te zien die door de regen omhoog gespoeld zijn. Tijdens de 4 jaren van Pol Pot's macht zijn bijna 1 op de 4 Cambodjanen (2-3 miljoen) omgekomen, en hoewel de killing fields van Choeung Ek een van de meest bekende is zijn er nog honderden anderen te vinden verspreid over het land. Het was een erg indrukwekkende ochtend, en voor we de velden weer verlieten liepen we nog langs het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Rode Khmer: een enorme glazen toren van bijna 20 meter hoog, compleet gevuld met schedels die zijn opgegraven uit de nabijgelegen massagraven. 

We besloten die middag meteen door te gaan naar de Tuol Sleng gevangenis, een oud schoolgebouw dat werd gebruikt om de tegenstanders van Pol Pot gevangen te zetten, te martelen en uiteindelijk door te sturen naar Choeung Ek. Vrijwel iedereen kon als gevaar voor de revolutie worden gezien: intellectuelen, stadsmensen, maar ook mensen die een tweede taal spraken of simpelweg een bril droegen. Het was vreselijk om te zien wat er allemaal heeft plaatsgevonden in de gevangenis, in sommige cellen en martelkamers zijn nog steeds bloedvegen op de grond en op de muren te zien. De meeste kopstukken uit het Rode Khmer regime zijn tot op vandaag nog steeds niet veroordeeld. 

De volgende dag was het in de avond alweer tijd om op de nachtbus te stappen, maar eerst hadden we nog een laatste dagje om ons te vermaken in de Cambodjaanse hoofdstad. We bezochten de Centrale Markt, een tempel en het koninklijk paleis, hingen wat rond op terrasjes in de schaduw (zo warm...) en stapten om half 12 in de bus naar Siem Reap. De volgende ochtend kwamen we al heel vroeg aan en moesten dus de hele ochtend wachten voordat we onze kamer in konden. Gelukkig zaten we in een heel leuk hostel met een zwembadje, waar we die middag lekker in hebben gechilld. 's Avonds liepen we een beetje rond in het stadje en dronken we cocktails. 

De volgende dag was het tijd een van grootste highlights van Cambodja te bekijken: het Angkor Wat tempelcomplex. We besloten een fiets te huren omdat we een tuktuk op een of andere manier toch niet zo fijn vinden (witte rijke toerist achterop en zo'n arm mannetje maar trappen de hele dag, ik weet het niet), dus we vertrokken al vroeg op onze fietsjes. Na een kwartier trappen kwamen we erachter waarom letterlijk ie-der-een in een tuktuk zat en niemand op de fiets: met bijna 40 graden is fietsen toch best pittig. Maaaar we lieten ons als hollanders natuurlijk niet kennen, en na een half uurtje kwamen we bij de eerste tempel aan. Afstappen bleek nog een slechter plan dan fietsen (want weg wind) maar we knalden er vrolijk doorheen. In totaal zagen we een stuk of tien tempels, die allemaal best anders waren. Een tempel was vol begroeid met wortels van bomen, terwijl andere tempels heel afgelegen lagen en nog volop gebruikt werden door monniken in oranje gewaden. Wat we wel heel moeilijk vonden was dat overal kindjes liepen te bedelen en spulletjes verkochten, en dat ons door iedereen (hostel receptie, internet en bij binnenkomst park) werd verteld dat je absoluut niets aan deze kids moet geven/niets moet kopen. Als de ouders van de kinderen het handeltje te veel als winstgevend gaan zien, worden ze namelijk helemaal nooit meer naar school gestuurd. Heel zielig, want die kleine meisjes waren zo lief en je kan aan zo'n kind natuurlijk niet uitleggen waarom je niets van haar kan kopen :(. 

We hadden de bekendste tempel voor het laatst bewaard, en dit bleek ook zeker de drukste te zijn. Dit maakte het wel iets minder leuk, maar de tempel was nog steeds prachtig en heeel erg groot. Na deze laatste tempel begonnen we aan onze terugweg, en waren toen we in het hostel aankwamen compleet gesloopt. We hadden bijna 40 km gefietst en het was eigenlijk sowieso veel te warm om daar te lopen, maar we hadden het in ieder geval gezien!:) Ons laatste volle dagje Cambodja deden we een beetje rustig aan. We zwommen een beetje, liepen rond in Siem Reap en bezochten 's avonds de night market. De volgende ochtend was het al weer tijd voor ons allerlaatste land van deze reis, nummertje 14! 

Lies bij de tempel

Wat Phnom

Beetje moe

Lekker zwembad

Koeien op de weg

Fietstochtje

Tomb Raider tempel

Feestelijke Boeddha

We hebben er zin in

Angkor Tom

Aapie

Monnik met dikke iPhone

Pas op, olifanten

Blij ei bij Angkor Wat